“Ot en Sien”in 1984 is een toneelstuk over de dag van vandaag, waarin allerlei actualiteiten de revue passeren. Door een experiment worden Ot en Sien naar 1984 geslingerd. De “Aap” laat hen de wereld zien van nu, die hij volledig in zijn macht heeft. Ote en Sien beleven allerhande avonturen. Ze worden meegenomen naar de Olympische Spelen 1984, belanden in Zuid-Amerika en komen op de Noordpool terecht. Onderwerpen die aan de orde komen zijn Kernbewapening, Schending van de mensenrechten en de vervuiling van het Milieu .  De regie van het toneelstuk is in handen van Theo Ham, die eveneens alle teksten heeft geschreven. De Muziek wordt verzorgd door “Expreszo”

Dit stuk is gebaseerd op persoonlijke uitspraken, die de leden hebben gedaan tijdens een vergadering. Bekijk hier het draaiboek dat gemaakt is voor deze uitvoering.

rol	gespeeld door
Geertje, Dwaze Moeder, Engel	Sarina Benca
Sien	Karin v.d. Berg
Einstein,Commentator, O’Freire,Matroos	Paul Brunsting
Moeder van Ot, Andrew sister, Mancy Reagan, Engel	Mary Demenint
Groentenman, Body-guard, Soldaat, Kapitein	Peter Douw
De Aap	Paul de Leeuw
Vrouwe Justitia	Roelie  Ligthart Schenk
Ot	Anton Moerkops
Andrew sister, Miss Libby, Dwaze Moeder, Engel	Eveline Nederveen
Reagan, Generaal, Fidela, de Duivel	Alexander Odle
Mevrouw Andropov, Verpleegster, Engel	Coby den Oudsten
Teun	Fob den Oudsten
Play-boy Bunny, Surinaamse dame, Zeehond	Jeanette Schippers
Scheidsrechter, Dwaze Moeder, Zeehond	Jennie Visser
Bertha, Student, Dwaze moeder, Zeehond	Anja van Wijngaarden
Andrew sister, Mies Bouwman, Engel	Karin van Zoest
Body-guard, Soldaat, Zeehond	Leo Markensteyn
Body-guard, Soldaat, Zeehond	René van Walsum
Regie	Theo Ham
Dekorontwerp	Paul Brunsting
Dekoruitvoering	Ted Boskamp en het Ensemble
Licht	Pim v.d. Berg en Bram de Korte
Geluid	Rob Witberg
Geluidopname	Paul Brunsting, Theo Ham, Rob Witberg
Inspeciënten	Wim v.d. Velden, Jan Eerland, Teun de Haaij
Grime	Team o.l.v. Gerda Buster
Ontwerp Programma en Affiche	Fred Theunissen
Volgspot	Arjan Witberg
Souffleuse	Jannet van Eesteren en Fieneke London

Hieronder ziet u de notulen van de vergadering en een recensie.

Notulen
Hieronder de eerste inventarisatie van datgene wat ons bezig houdt in de wereld en om ons heen
Gemaakt donderdagavond 20 januari 1983
Aanwezig:
Lee, Evelyne,Fieneke,Mary,Coby,Paul,Anton,René,Karin,Karin,Jeanette,Gerta,Irma,Marjon

1. De moeilijkheden omtrent het solliciteren; de absurd hoog oplopende eisen, alsmede ook de discriminatie factor. Misschien ook werkloosheid in het algemeen en jeugdwerkloosheid in het bijzonder
2. Zuid-Afrika – apartheid politiek
3. De bewapeningswedloop en de leugens daaromtrent
4. Het gaat om één geloof of het geloof en de oorlogen die eruit voortvloeien
5. Bezuinigen van het onderwijs, die de hoognodige kwaliteit aantasten
6. Modernisering en automatisering; de vooruitgang van de technologie waaraan het menselijke ten onder gaat
7. De vervaging en vervlakking van tradities of folkloristische elementen
8. Er worden tonnen voedsel doorgedraaid omwille van economisch bestel tegenover het hongerprobleem in de wereld
9. Toename van werklozen t.o.v. werkenden, die steeds harder moeten werken
10.  Dat mensen verslaafd raken aan allerlei dingen om het leven nog te kunnen leven
11. De aarde die verziekt wordt
12. Vele bossen worden gekapt, terwijl kunstmatig bossen worden aangelegd
13. Dat het economisch belang altijd zege viert
14. Dictatuur – Suriname; met stompzinnige regels en moorden
15. Discriminatie en Fascisme
16. Discriminatie van de vrouw; rollenpatroon/normen en waarden. Voorstaan van Feministische theorie
17. Vandalisme
18. Verdovende Middelen
19. Het dumpen van afval
20. Belastingen
21. Gehandicapten
22. Alcoholisten
23. Dieren gebruiken als statussymbool. (Gebruik de mens zichzelf ook niet vaak als statussymbool en wegwerpartikel)
24. Iedereen staat snel met zijn oordeel klaar. Waar is de twijfel
25. Scheiding met de kinderen die overblijven
26. Amnesty  International
27. Het oeverloze ik gericht zijn; waar is de kameraadschap
28. We kunnen veel met geld doen, maar wat geven we van onszelf
29. Kernafval dumpen
30. Doemdenken en pessimisme
31. Met de auto in de stad, wat onmogelijk haast is
32. Trouwen is absurd
33. Iedereen die gaat demonstreren. Ik ben antidemonstratie. Er is zo weinig begrip voor de inzichten van anderen.
34. El Salvador; de sensatie van de pers
35. Agressie, bij het beluisteren van andermans meningen (moeten we indutten bij de TROS)
36. Verbeter de wereld en begin bij jezelf

Recensie IJSSEL – EN LEKSTREEK – woensdag 7 december 1983 Jeugd –

Rederijkers zetten pracht productie neer

Lekkerkerk – Laaiend enthousiast publiek zondagmiddag in Amicitia ”bij ´Ot en Sien in 1984” door de Jeugd Rederijkers!  Vorig jaar leverde “Een wereld van mooie Plaatjes” de eerste prijs op bij Amateur toneel Festival in het Picolo theater, met “Ot en Sien in 1984”verdienen ze niets minder.

De hechte groep Jeugd Rederijkers onder de inspirerende leiding van Theo Ham, wist ook met deze nieuwe productie de zaal ademloos te laten meeleven. Emoties wisselden elkaar af met het kijken naar de uit het leven gegrepen taferelen, gebracht op bijzondere wijze en gespeeld met totale inzet.

Het stuk zit vol verrassingen en onvoorspelbare wendingen. De zware onderwerpen, als kernbewapening, schending van mensenrechten, vervuiling van het milieu en dergelijke werden gebracht met speelse beeldspraken en symbolen. De vrolijke motivatie en grote dosis humor zorgden voor een sprankelende theaterbelevenis, maar…….met een serieuze ondertoon. In het spel werden meteen de rolpatronen (meisjes horen niet brutaal te zijn) en bijvoorbeeld de omkoopbaarheid van vele mensen bij de kop gepakt.

Ronald Reagan zag men dansen en zingen voor zijn populariteit. Mies Bouwman had de dames Andropov en Reagan op De bank. Mies stelde vragen als wat eet uw man het liefst en wat doet u nou met uw vuile was (mevrouw Andropov hing die niet buiten, Nancy Reagan wel, al gooit ze al te vuile was gewoon weg). Mies was blij geen tijd meer te hebben voor serieuze vragen.

Bij de Olympische Spelen 1984 in Los Angeles zong men een indrukwekkend lied, “Volkeren der Wereld, Verenig U, Herenig U, het is voor U, nu het uur U”. De Olympische spelers, alleen maar opgeleid tot winnen en het aanvaarden van de gouden plak. Een doelloos spel werd gespeeld, het heen en weer schuiven van kernraketten. Het gevraag “waarom” en “hoelang duurt dat” van Ot en Sien werd beantwoord met “Totdat de Bom valt”, en die viel, meteen was daar de muziek van Doe Maar.

In Zuid-Amerika werd een carnavalsfeest ruw verstoord door generaal Fidela met z’n soldaten. Het publiek zat te kijken naar vrolijk dansende Surinaamse mensen, die een minder vrolijke tekst zongen over het niet kunnen zeggen wat je vindt, en plotseling klonken er luiden schoten vanuit achter de zaal. Kippenvel. Aan het eind van scene zingt iedereen verplicht, ook het publiek trapte erin, dat ze Happy zijn, geweren op hen gericht.

Dan was daar de confrontatie met de in het gekkenhuis opgesloten Vrouwe Justitia. Aangrijpend was ook de scene van de vrolijke zeehondjes in de schone natuur van de Noordpool. Dat duurde niet lang, vaten afval kwamen er terecht en een zeehond werd neer geknuppeld voor zijn jasje. Al deze vertoonde macht was in handen van De Aap. De Aap was de macht.

Door alles heen was daar ook steeds die stem “Big Brother is Watching You. De Aap was degene die Ot en Sien door dr. Einstein in 1984 had laten zetten, hij liet hen al die gruwelijkheden, hedendaagse waarheden zien en voor de macht van hun Oom Aap.

Ot, maar vooral Sien, leerde in de loop van het stuk steeds meer niet naar het “waarom” van alles te vragen, niet brutaal tegen machtige Oom Aap te zijn, ze speelde het spelletje schijnbaar gedwee mee, totdat het bij Ot bij de arme zeehondjes teveel werd. Hij schoot de Aap neer met het pistool, dat ze  hadden gehad voor dit doel van Vrouw Justitia, hij kon niets anders. De Aap mompelde nog “Ik heb het zo niet bedoeld” en was dood. Zo kwam hij bij de Engelen.

Vanuit de nok van Amicitia kwam de Aap via een touw naar beneden, het lied Heaven” zingend. Deze verrassende manoeuvre werd gevolgd door een lieflijke scene met vijf engelen, die hij toezong dat hij de mensheid kon dienen, als de engelen hem in Haeven lieten blijven, kon hij doorgaan met z’n werk, want “zij hebben mij nodig hoor”. De engeltjes kwamen in zijn ban, hij mocht blijven, en toen werd het lieflijke engelenbeeld plots swingend. Een prachtige scene.

Als Ot en Sien aan het eind van de story weer veilig in hun eigen tijd en vertrouwde straatje terug zijn, krijgen ze van de mensen daar een cadeau. Heel benieuwd maken ze het open, het blijkt een mand vol aapjes in soorten en maten te zijn! Sien zegt “het lijkt allemaal wel voorbij, maar ligt nog steeds op de loer!” Het tafereel op toneel versteent, een spot gaat naar boven, daar zit de Aap, hij zingt “in ons kneuterige straatje gaat alles zoet, van slapen maar….”Even nog is het publiek stil, maar dan barst het luide applaus waar geen einde aan lijkt te komen los.

Nu zijn ze verrast door zoveel enthousiasme. Regisseur en tevens tekstschrijver Theo Ham wordt er bij geroepen met “Theo,Theo”. Theo schuift op zijn beurt Paul de Leeuw naar voren die zo onnavolgbaar De Aap had neergezet. Het publiek blijft luid applaudisseren, op het toneel krijgen ze het daar te kwaad mee. Emoties alom.